terug thuis

Ik ben als een wervelwind door de laatste week gegaan.  Terug thuis, na een douche met warm water, een terugblik op de laatste week Pojom:

Antonio

-dinsdag: uitstap met Antonio, één van de promotoren hier,  naar Chiapas Mexico om er zijn familie te bezoeken.  We stappen in 2 uur tot aan de grens, dan nog een uurtje stappen, dan met de microbus, dan nog een uur stappen en dan zijn we er.  Waw! Wat is het hier prachtig.  Antonio heeft hier heel veel familie wonen en die bezoeken we allemaal.  Veel liters maisdrank gedronken! (Niet echt lekker) 

-woensdag: terugkeer uit Mexico en meteen aan de slag om te oefenen.  Jawel, het is weer zover: opnieuw een noche cultural en opnieuw dus dansjes.  Dit keer om het afstuderen van de derdejaars te vieren.

-donderdag:  oefenen en het herexamen Engels opstellen

vrijdag: oefenen

-zaterdag: moeke en papa komen aan in Pojom.  Een gelukkig weerzien!

-zondag: met de ouders naar Ixquisis.  's Avonds de langverwachte noche cultural, en we hebben geluk deze keer: geen regen, wel koud maar het valt nogal mee.  Mijn twee groepen dansers doen het heel goed.  Ik ben weeral tevreden. 

-maandag: Mijn laatste dag in Pojom.  Het was alsof God het geweten had, want de hemel was blauw, de zon scheen en iedereen goed gezind.  De dag was dubbel speciaal voor mij: ik mocht ook getuige zijn van een historisch moment in Pojom.  De allereerste leerlingen ontvingen het diploma van 'basico' dit is lager middelbaar onderwijs.  Dit was zoals gezegd de allereerste lichting studenten uit Pojom.  Een uniek en ook wel emotioneel moment.  Als de leerlingen hun diploma ontvingen, moesten zij een korte speech geven.  Een aantal onder hen hebben heel mooi gesproken.  Zo was er Juan, die opriep aan de ouders om hun kinderen naar school te sturen en Maria die vooral vroeg aan de moeders om ook hun dochters naar school te sturen.   Ja, er zit heel wat talent in deze leerlingen, die ik toch ook een beetje als "mijn" leerlingen beschouw.  Ik ben benieuwd wat de toekomst voor hen gaat brengen. 

Ik ben nu twee dagen thuis en ik denk nog bijna elke dag aan Pojom.  Ik bracht er vier heerlijke maanden door.  Ik mis het daar, maar ben natuurlijk ook blij om terug thuis te zijn.  De nadelen ben ik al bijna vergeten.  Het leven in een andere cultuur, het is iets speciaals.  In het begin zie je alleen de uiterlijke dingen maar langzamerhand krijg je inzicht in de structuren van de gemeenschap, de relaties onderling, hun tradities en gewoonten en word je er in opgenomen en er deel van.  Om daaruit terug weg te gaan, viel me lastig.  Je hebt een tijdje heel dicht bij hen geleefd; en met sommige van hen korte maar daarom niet minder echte vriendschappen opgebouwd.   Velen vroegen wanneer ik terugkom, en het was lastig voor mij om hierop te antwoorden. 
Pojom zal altijd een speciale plaats innemen in mijn hart en in mijn herinneringen...  Ik wens Sarah, Katleen, Wouter en Miet, en alle toekomstige medewerkers nog vele warme dagen zoals ik ze daar heb meegemaakt.     

Zondag lijkt hier tegenwoordig nogal op België, want de laaste weken gaan we altijd naar de voetbal in Ixquisis.  Er is hier een tornooi met zowat alle dorpen uit de streek.  Mayas en ladino's komen hier samen voor hun favoriete hobby: voetbal.  Wij luieren eigenlijk meer dan dat we naar de voetbal kijken.  Ook is het leuk om er Nick en Lauranne te ontmoeten: dit zijn de verantwoordelijken van de andere kliniek in Yalanhuitz.  Er is vanalles te koop: geschilde appelsienen, ijsjes (altijd gevaarlijk voor de diaree, maar ik doe het toch), helotes, tacos, andere hapjes,...   

In het maisveld.

Dit is een helote: een nog niet rijpe mais.  Heel lekker sappig om zo te eten, te koken of in het vuur te leggen. Pas op: zeg geen mais tegen een helote.  Vanaf dat de mais geel ziet, is het mais.  Als hij nog jong is, helote.   

Dit is Mari, in de milpa helotes aan het afhakken voor het avondeten.  Pas op: zeg geen campo (veld) tegen een milpa (maisveld) !

Mari vond het heel grappig dat ik foto's wou nemen als ze aan het werk was.  In haar handen het alomtegenwoordige werktuig: de machete.  (Alomtegenwoordig: Katleen en Sara moeten heeeeeeeel veeel machetewonden hechten)  Heel jonge kinderen (en dan bedoel ik 3-4-jarigen) zie je met machetes, messen, en ander gevaarlijk gereedschap lopen.  Dat is hier zo. 

Als je een helote afgehakt hebt, moet je gewoon de buitenste bladeren nog verwijderen en hij is klaar voor gebruik. 

Natuurlijk moest ik ook de helote eens proeven hé. Mmmmmmmmmmmmmmm...

Daarna plechtig poserend op de foto met zus Ana, mét helote (zoals ze hier vinden zoals het moet)