-we een wondermooie laguna ontdekt hebben in Yalanhuitz.-ik precies op alle foto's dezelfde t-shirt draag. Dat is toeval: ik ben misschien niet zo proper als thuis, maar toch nog proper genoeg hoor.
-ik af en toe mijn kleren laat wassen door de ropa-girls. (Plaatselijke meisjes die elke dag aan de deur staan om naar was, = ropa, te vragen)
-deze kleren dan afschuwelijk stinken (alsof ze een hele nacht naast een vuur hebben gehangen) en ik ze soms zelf nog een badje met SWAVITEL geef. (Dit is wasverzachter, maar wij gebruiken het hier om ons wasgoed goed te laten ruiken)
-mijn verjaardagspizza echt over-heerlijk was.
-er opeens potjes yoghurt verkocht worden in het dorp. Een commercieel ingestelde Pojomero heeft deze voor ons ingevoerd.
-dat we gisteren een geodriekhoek in het afwaswater vonden (en niemand wist van waar die kwam?
-ons Francinneke weg is! Ik denk dat ze gepikt is en verder verkocht.
-de kip nu ook een naam heeft: Baudilia Rosalia Bonifacia Verduga (genoemd naar de vorige bezitters)
-je hier heel dikwijls recht en het gezicht uitgelachen wordt (ze generen zich hier niet)
-ik al eens één keer meegeholpen heb ik de clinica (mijn taak was de poep van een kindje heel hard vasthouden tot de spuit gegeven was. Een moeilijke taak want klein Antonio Rudy-ke, lees Roedie, zette het op een brullen van jewelste)
-ik pas een schoen in de rio verloren heb.
-dat de mensen hier nooit een regenjas dragen maar wel een nylon (een grote plastiek die ze rond knopen of boven zich houden)-ik al 2 maanden todo el mundo (heel de wereld) zeg en dat het todos (iedereen) is. Dan zeg ik dus bijvoorbeeld in de klas: "heel de wereld, neem uw schrift."
-we een mini-corte hebben laten maken uit de plaatselijke stof. Die van mij is te klein want die madam heeft te nipt gemeten (enige oplossing: afvallen.)
-Afvallen hier super moeilijk al dan niet onmogelijk is vanwege de liters olie, de kilo's suiker en bloem die we hier eten (komt ook nog bij: heerlijke chips, af en toe colakes,.. Dit aangevuld met een klein beetje groenten en fruit (vooral bananen, ook al een dikmaker)
-ik hier ook een soort popcorn omringd met caramel smaak ontdekt heb. Heeeeerlijk!
-ze hier altijd op straat "buenas" zeggen en als je één meter gepasseerd bent, zeggen ze "adios". Dat is dus dikwijls aan een stuk: "buenas, adios"
-er een vleermuis in onze kamer zat.
-de mensen me al dikwijls gezegd hebben dat ik dik ben (maar hier is dat een compliment :-))
-het jeugdwerk een succes is (40-50 kinderen, soms meer)
-ze hier allemaal 4 namen hebben. Bijvoorbeeld: Antonio, Gaspar Fransciso Mateo of andersom: Juana, Baltasar Mateo Francisco. Daarnaast hebben ze ook nog een naam in het Qanjobal (Antonio = Tonno, Baltasar = Maltiesh, Ana = Aniesh, Eulalia = Eewoel,...). In mijn klas zit een leerling met uitzonderlijk drie namen: Francisco, Francisco de Francisco. Heel normaal hier.
-ik tegenwoordig ook een dansgroepje heb met vijf meisjes van 10-12 jaar. Heel grappig. We zijn een dansje aan het maken voor de dag van de onafhankelijkheid op 15 september (naar het schijnt nogal een groot feest hier).
-ik weer wacht op een spoedgeval voor huehue: de voedselvoorraad is weer op aan het geraken...
-ik net examens Engels verbeterd heb (met veeeeel gebuisden).
-ik al een heerlijke cake gebakken heb (dank u moeke voor het bakpoeder en de vanillesuiker!)
-het gisterennacht zo hard regende dat het niet meer normaal was (je moet je indenken, we slapen onder golfplaten en het leek echt alsof dat dak het niet meer zou houden)
-we pas een avond in het donker gezeten hebben: te weinig zon en dan vallen we zonder electriciteit. 't Was weer eens wat anders: lezen bij kaarslicht. (en het is hier altijd om 7 uur donker)-hier ook witte konijnen worden gehouden. Een raar zicht: die lijken zo proper tussen al dat vuil.
-de meeste mensen hier gouden tanden hebben. Ik was het al bijna vergeten te vertellen omdat ik er al zo aan gewoon ben. Ook de scholieren hebben dikwijls een stuk of twee gouden tanden. Afschuwelijk lelijk maar ik denk dat het hier in de mode is.
-blijkbaar niet vijf maar zeven kerken in Pojom zijn.
-we pas naar de een mis van één van de zeven kerken zijn geweest: die van de charismatische kerk. Leek een beetje op een sekte. Ze gebruiken hier altijd life-muziekgroepen in de kerken, compleet met versterkers en al. (Heel leuk voor ons als je eens vroeg wil gaan slapen) Het gezongen gebed duurde 25 minuten. Hierop geraakten enkele vrouwen in trance en begonnen wild te dansen terwijl een man heel de tijd zong van: "Leve Jerusalem (10 keer), Jezus is onze Redder (15 keer) Hallelujah (10 keer) God beschermt ons (15 keer) ..." en meer van dat gedurende 25 minuten. Daarna begon het gebed maar het was in het Qanjobal. We besloten dan maar naar huis te gaan. Terwijl we naar de uitgang gingen, zei de man van voor juist iets Gracias a Dios (dank aan god) maar wij hadden verstaan: "Adios" en wij staken onze hand op en wuifden heel vrolijk terug naar die soort pastoor terwijl iedereen daar serieus aan het bidden was.
Adios pues
Geen opmerkingen:
Een reactie posten