Het zijn hier spannende tijden in Pojom!
Er zijn op één week tijd 6 tuberculose-patienten ontdekt! Op een dorp van 3000 personen is dit wel veel. Het begint een beetje op een epidemie te gaan lijken. Het komt er nu op aan om snel te handelen. Het probleem is dat het 4 tot 5 weken duurt eer de medicatie tot hier kan komen. Dat is natuurlijk veel te laat. Eerst moeten de besmette mensen op HIV worden getest. Zijn ze negatief, dan krijgen ze medicatie van het ministerie. Zijn ze positief, krijgen ze geen medicatie. Er is een organisatie die om de zes weken naar Pojom komt, om HIV testen te doen en inentingen bij babies en kleine kinderen. Een gelukkig toeval is dat ze juist morgen zullen komen. Wouter is nu aan het proberen het ministerie van Volksgezondheid te bellen, om ervoor te zorgen dat de medicatie sneller ter plaatse kan geraken. Hopelijk lukt dit. Er is één patiente naar een speciale tb-kliniek in Quetzaltenango gebracht (meer dan 9uur rijden) omdat ze hervallen was en omdat dat nogal gevaarlijk is.
Voor onze eigen gezondheid moeten we niet echt vrezen. Het heeft allemaal te maken met weerstand. Normaal hebben wij Westerse mensen voldoende weerstand. Maar het kan natuurlijk altijd!
Deze foto wou ik laten zien voor de kleding die de meisjes dragen. Alle vrouwen in Pojom dragen zo'n rokken als deze meisjes: de corte. In feite is het gewoon een lap stof die ze rond hun midden wikkelen en samenhouden met een lange
riem (ook al zonder sluiting). Per streek verschillen de kleuren en motieven van de corte. In Pojom is het vooral grijs, groen en paars dat in de cortes voorkomt. Naar het schijnt dragen ze hier ook geen onderbroek onder. Boven op de rokken dragen ze ofwel een traditionele blouse: de huipile (zoals die witte, met mooie bloemen opgeborduurd, met de hand!), ofwel een blouse die een beetje blinkt (ik denk dat dit als modern bezien wordt), ofwel een t-shirt (heel vaak met Engelstalige opdrukken die ze niet kunnen lezen: Baby, Angel, ...) Het gebeurt dat kinderen een lange broek of een modern rokje dragen, maar meisjes vanaf 10 jaar heb ik nog niet in niet-traditionele kledij gezien. De plastieken schoenen die ze hier onder dragen zijn ook heel typisch. Iedereen draagt deze. Groot en klein. Die groene slippers dragen zowel mannen als vrouwen. De mannen dragen gewone kledij. Heel vaak hebben ze rubberen botten aan. Als wij, de mensen van de clinica, in Pojom rondlopen met botten na een regenbui, worden we altijd uitgelachen door de Pojomeros, want hier is dat echt iets voor mannen. De schoudertas die het middelste meisje Angelina vastheeft, heeft ook iedereen in Pojom (mannen en vrouwen). Kinderen gebruiken het als schooltas, evenals de leerkrachten. De mannen gaan hiermee naar het veld en de vrouwen gebruiken het om geld in te steken.
riem (ook al zonder sluiting). Per streek verschillen de kleuren en motieven van de corte. In Pojom is het vooral grijs, groen en paars dat in de cortes voorkomt. Naar het schijnt dragen ze hier ook geen onderbroek onder. Boven op de rokken dragen ze ofwel een traditionele blouse: de huipile (zoals die witte, met mooie bloemen opgeborduurd, met de hand!), ofwel een blouse die een beetje blinkt (ik denk dat dit als modern bezien wordt), ofwel een t-shirt (heel vaak met Engelstalige opdrukken die ze niet kunnen lezen: Baby, Angel, ...) Het gebeurt dat kinderen een lange broek of een modern rokje dragen, maar meisjes vanaf 10 jaar heb ik nog niet in niet-traditionele kledij gezien. De plastieken schoenen die ze hier onder dragen zijn ook heel typisch. Iedereen draagt deze. Groot en klein. Die groene slippers dragen zowel mannen als vrouwen. De mannen dragen gewone kledij. Heel vaak hebben ze rubberen botten aan. Als wij, de mensen van de clinica, in Pojom rondlopen met botten na een regenbui, worden we altijd uitgelachen door de Pojomeros, want hier is dat echt iets voor mannen. De schoudertas die het middelste meisje Angelina vastheeft, heeft ook iedereen in Pojom (mannen en vrouwen). Kinderen gebruiken het als schooltas, evenals de leerkrachten. De mannen gaan hiermee naar het veld en de vrouwen gebruiken het om geld in te steken. 
De twee laatste foto's wou ik laten zien om te laten zien hoe iedereen hier poseert. Ze kijken allemaal een beetje kwaad in de lens, ze poseren heel plechtig hier. Ik denk dat dat hier moet, want zelfs het kleinste kind doet dit. Als je dan vraagt om te lachen, lachen ze al hun tanden bloot. Grappig hé. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten